Ook al is Vincent van Gogh alomtegenwoordig, het kan voorkomen dat je een paar maanden niet bewust naar zijn schilderijen hebt gekeken. Wanneer dat bewuste kijken zich dan ineens weer voordoet staat je een verrassing te wachten. Argeloos de tentoonstelling over Van Goghs laatste maanden in Auvers-sur-Oise binnenstappend zie je in een flits weer hoe subliem Van Gogh is. Dat besef bespringt je eenvoudig, daar hoef je niets voor te doen. Schilderijen als Trap in Auvers-sur-Oise, de Bloeiende kastanjetakken, de Boerderij met wijngaard en een hele reeks andere (74 schilderijen in 70 dagen, van eind mei tot eind juli 1890) zijn met zo’n nonchalante trefzekerheid geschilderd dat het niet goed voor te stellen is dat Vincent van eind februari tot begin april nog te kampen had met aanvallen van waanzin.

Van Gogh kon niet wachten om in Auvers te beginnen met schilderen, alsof er geen tijd te verliezen was. Het moest nu gebeuren, bijna elke dag een schilderij, soms twee, aangevuld met...