Toen de Vlaamse politicus, activist en schrijver Camille Huysmans in 1933 burgemeester van Antwerpen werd, dacht hij eindelijk zijn plan te kunnen realiseren waarmee hij al geruime tijd rondliep: een standbeeld oprichten voor Reynaert de Vos, de held en antiheld van de gelijknamige middeleeuwse roman waarvan de bronnen teruggaan tot de twaalfde eeuw. Reynaert was voor Huysmans een politiek dier, links, oneerbiedig, zonder vooroordelen, vrijzinnig, vrijheidslievend, vitalistisch. Het zou niet zomaar een standbeeld worden, maar een torenhoge Reynaert aan de linkeroever van de Schelde. Op de andere oever zou dan een beeld van Tijl Uilenspiegel komen te staan. Het ging niet door. In 1949 was door een soort crowdfunding een flink bedrag vergaard en achtduizend kilo koper wachtte op de mal waarin het gegoten kon worden, maar er kwam toch weer niets van het standbeeld. Ook in 1988 niet toen het beoogde standbeeld nog eens ter tafel kwam.

Dat het in 1949 de Brusselse koekjesfabrikant...