Tot de kroonjuwelen van de sociologie behoort Max Webers theorie van de ‘onttovering van de wereld’. Het inzicht dat de afgelopen vier eeuwen een proces van rationalisering plaats heeft gevonden dat veel toverachtigs (de kosmos), geheimzinnigs (elektriciteit) en raadselachtigs (het brein) heeft onttoverd en teruggebracht tot nuchtere feiten, is een wetenschappelijke prestatie. Maar het kroonjuweel is door de nuchterheid en feitelijkheid tegelijk wel van zijn schitter ontdaan. Weber was zelf niet zo opgetogen over zijn bevindingen, maar hij kon ze niet ontkennen. Het hield in dat het leven zelf ook gerationaliseerd werd, in cijfers, formules, statistieken en bureaucratie werd gegoten.