Ik ken geen krant die er een mannenpagina op na houdt. Dat is overbodig
omdat man-zijn nu een maal het gewone is, onze norm en ons punt van uitgang, terwijl vrouwelijk is wat daar van afwijkt: met mes en vork eten is niet vrouwelijk, met draad en naald omgaan wel. Der Mensch, l’Homme, Man, daarbij stel je je vanzelfsprekend een man voor, zo één als bovenop de evolutieboom, in een pak achter een bureau zit, met het ernstige en tevreden gezicht van iemand die zich met succes ontwikkeld heeft uit eindeloze rissen van amoeben, vissen, hoefdieren en chimpansees. Het Nederlands is de enige taal waarin je door voor mens het onzijdig lidwoord te zetten, kunt aangeven dat er ook een vrouwelijk soort is. Maar de mens, dat moderne of benarde, of spelende, werktuig makende, vuur stokende etc. dier dat is een meneer.

Een krant die zich zelf respecteert heeft echter een vrouwenpagina en een kinderhoekje. Mij werd aangeboden voor die vrouwenpagina te schrijven. Je denkt dan meteen aan kopen,...