Dat Herman Stevens voor zijn roman De schandalen een titel heeft gekozen die eerder door Simon Vestdijk is gebruikt kan beter vergeten worden. Zoeken naar overeenkomsten levert niet veel op. De roman staat aardig op zichzelf.

Van een romantitel als De schandalen verwacht je schandalen. Maar er zijn schandalen en schandalen. Het is een schandaal als iemand een ander heeft bedrogen, iets beloofd heeft en zijn woord niet heeft gehouden. Maar je kunt ook zeggen: het leven is een schandaal. Het zit zo ingewikkeld in elkaar dat het zelfs voor een goed bedoelend mens niet te doen is. Dat is schandalig.

In De schandalen van Herman Stevens gaat het over het tweede soort schandaal. De hoofdpersoon, de leraar klassieke talen Erik, is bezig aan een proefschrift over de gedichten van Catullus, de lyrische dichter uit de eerste eeuw voor Christus wiens gedichten door Petrarca in jaar 1347 zijn gevonden. De 116 liefdesgedichten van Catullus hadden volgens Erik een duidelijk thema: ze gingen over...