Hans van Manen is een kameleon die nooit van kleur verandert. Hij komt steeds in een andere situatie terecht, maar hij past zich daar nooit in aan, hij blijft zijn eigen kleur behouden. Dat is de kleur waarin hij vrij kan zijn. Wanneer hij als choreograaf zijn gang maar kan gaan, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Hij moet de juist omstandigheden om zich heen hebben. Een artistiek directeur van een gezelschap kan hemelsbreed van hem verschillen, als die hem vrij laat is er niets aan de hand. Vrijheid wil zeggen onafhankelijkheid. Die gaat zelfs boven verliefdheid. Liever niet verliefd. Dat gaat ten koste van autonomie.

Niet alleen hij zelf werd desondanks regelmatig zwaar verliefd, anderen op hem, op een even hartstochtelijke als onvermijdelijk verstikkende manier: ‘je bent mijn licht, mijn dag, mijn aarde, mijn hemel, mijn droom, mijn tederheid, mijn vreugde, mijn glimlach, mijn slaap, mijn vrede, mijn overwinning, mijn jongen, mijn jaren, mijn….’, schreef iemand hem die...