Wat zullen ze hard gelachen hebben, deze week in de fractievertrekken van de VVD in het nieuwe gebouw van de Tweede Kamer, waar de bronzen buste van VVD-oprichter Pieter Oud prijkt in het midden van de hal. Terwijl Mark Rutte in het voorjaar aan de formatie begon als de verguisde premier, met zijn medeplichtigheid aan de toeslagenaffaire, zijn achterkamertjespolitiek en zijn Rutte-doctrine, als de man die uitgeregeerd zou zijn en met wie niemand meer wilde samenwerken, is het balletje de afgelopen dagen toch weer naar hem toe komen rollen. En dat terwijl de VVD-leider er helemaal niets voor hoefde te doen – behalve consequent herhalen dat hij geen zin had aan tafel te gaan met een ‘linkse wolk’.
Terwijl Rutte de formatie maandenlang liet doorsudderen, tot groeiende frustratie van de mensen in het land, was het de ChristenUnie die als eerste liet weten samenwerking met de VVD-leider bij nader inzien toch niet uit te sluiten. ‘Aan ons mag het niet liggen,’ schreef Gert-Jan...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Kaag heeft te hoog ingezet en Segers heeft zich laten meevoeren door zijn emoties. Klaver en Ploumen hebben hun hand overspeeld. Rutte bleef betrouwbaar zitten waar hij zat.
Ook een nat zeepje raakt eens op. Het is te hopen dat dit natte zeepje Rutte nu snel op raakt. Zijn manier van werken vergroot het onderling vertrouwen in een kabinet niet.
Ook een nat zeepje raakt eens op. Het is te hopen dat dit natte zeepje Rutte nu snel op raakt. Zijn manier van werken vergroot het onderling vertrouwen in een kabinet niet.