In een serie van drie reportages geven Jan Vrijman en Ed van der Elsken hun kijk op de bandeloze, opgeschoten straatjeugd, een probleem niet enkel van Amsterdam, maar van vele andere steden over de gehele wereld. Op deze pagina vindt u hun eerste verslag, waarin deze jongelieden aan het woord komen in hun eigen, rauwe taal. De volgende week bespreken zij de moeilijkheden van de jeugdleiders, die weinig of geen vat hebben op deze jonge mensen. Daarna zullen zij, in hun laatste reportage, trachten het „vraagstuk der nozems” samen te vatten.

Vrijman en Van der Elsken hebben getracht het standpunt van deze jeugd te begrijpen en naar voren te brengen. Zij oordelen niet. Zij beseffen dat begrip nodig is voordat men met de oplossing van het probleem kan beginnen. Gaarne erkennen zij dat anderen meer bevoegd zijn dan zij om te helpen. Uit hun verslagen blijkt echter hoe dringend een oplossing nodig is.

Deel 1 (20 augustus 1955):

Praten met de Papoea’s van Nieuw-Guinea is eenvoudiger...