‘Palo Alto is nice,’ schrijft Malcolm Harris over de plek waar hij opgroeide. Er valt weinig tegenin te brengen: hij is de ervaringsdeskundige, en we stellen ons dat eigenlijk ook wel voor, van een gemeente in het hart van het beroemde Silicon Valley, waar de zon altijd schijnt, de mensen hoogopgeleid en welvarend zijn, en de technologie wordt gemaakt die ons de toekomst in voert. Nice.

Palo Alto was ook heel normaal, voor Harris’ gevoel. Hij leidde er het traditionele Amerikaanse suburb-leven zoals hij het kende van de televisie. Totdat een invaljuf zijn klasje op zijn geprivilegieerde school in een kring op de grond zette om deze club tienjarigen iets belangrijks te vertellen: ‘Jullie leven in een bubbel. De rest van de wereld is niet zoals hier. Weten jullie dat wel?’

Nee, dat wisten ze niet.

De invaljuf is daarna niet meer teruggekomen, maar Harris is haar nooit vergeten.

Palo Alto had een eigen antwoord paraat op waarom het was zoals het was, schrijft hij: omdat de...