Het wordt al na een paar pagina’s duidelijk in Je mag zeggen wat je denkt. Als je maar hetzelfde denkt als iedereen, het boek van de rechtsfilosoof Andreas Kinneging: door alles wat hem niet bevalt eerst te verabsoluteren en onherkenbaar uit te vergroten kan hij er makkelijk zijn kritiek op loslaten.

Bij die tendentieuze uitvergroting wordt ‘vrijheid’ dan een vrijbrief om alles maar te doen wat je zint, je van God noch gebod iets aan te trekken, elke beperking van de vrijheid als een aanslag op je mensenrechten te beschouwen. Dan wordt ‘gelijkheid’ een radicale eis die maakt dat men niets meer van een ander aanneemt, niet verdraagt dat iemand anders iets beter weet, van enige redelijke hiërarchie in de menselijke verhoudingen niets meer wil weten. En ‘democratie’ wordt bij Kinneging een ‘evangelie’ waarin elke rechtmatige autoriteit in twijfel wordt getrokken.

Doordat de ‘egalitaire democraat’ niemand boven zich duldt wordt de verhouding tussen arts en...