15-11-2008
Door A.M. Homes
Vertaling Rien Verhoef

Het lijkt een beetje een spelletje allemaal, een grillige fantasie; ik ben nu dan wel aan boord, maar hoe groot is de kans dat ik ook uitvaar, als minderjarige verstekeling op een zo’n groot luxe passagiersschip?

Ik moet denken aan pretparken, waar je voor bepaalde attracties groot genoeg moet zijn om erin te mogen en omdat je zo graag wilt, probeer je er tussendoor te glippen, ook al weet je dat je te klein zal zijn. En zo af en toe kijkt de man van de kaartjes dan de andere kant op en ben je opeens binnen – rij je in een skelter en dat is fantastisch alleen ben je nog altijd vijf centimeter te klein en kun je niet bij het pedaal en rij dus je hortend en stotend en denkt iedereen dat je gestoord bent of zware motorpech hebt.

‘Nog thee?’ vraagt ze. ‘Of heb je liever champagne?’ Ik zwijg. Ze ontkurkt een fles champie en ik denk waarom ook niet, en sla het hele glas in een paar vlugge slokken achterover – ik had geen idee...