Met verbazingwekkend gemak zette de VVD van Mark Rutte de afgelopen jaren de ene na de andere verkiezingsbelofte overboord. Van geen geld meer naar de Grieken en duizend euro voor iedere Nederlander in Rutte II tot de belastingen omlaag en lekker 130 rijden op de snelweg in Rutte III: stuk voor stuk sneuvelden de speerpunten van de vroemvroem-partij in de politieke praktijk. In Rutte IV is de VVD – vanouds de hoeder van de vrije markt en een kleine, zuinige overheid – inmiddels hoofdverantwoordelijk voor het grootste nivelleringspakket uit de Nederlandse geschiedenis, om de energiecrisis het hoofd te bieden. Zo zacht zijn de liberale beloften als het erop aankomt. En misschien is dat maar goed ook.