Met tomeloze energie heeft Hugo de Jonge zich de afgelopen maanden gestort op zijn nieuwe werkterrein: volkshuisvesting. De nieuwe minister staat voor een gigantische opgave. Voor 2030 moeten er 900.000 woningen bijkomen, waarvan er volgens het coalitieakkoord 600.000 ‘betaalbaar’ moeten zijn. En dat terwijl de bouw op veel plekken stil is komen te liggen door onmogelijke stikstofregels, tekorten aan materialen en arbeidskrachten in de bouw, overheden die elkaar hardnekkig tegenwerken, en een rijksoverheid die de regie in de woningbouw doelbewust uit handen heeft gegeven.
Heel lang geleden is het niet dat Stef Blok trots verkondigde dat hij er als enige VVD’er in was geslaagd een heel ministerie – dat van Wonen – te doen verdwijnen. Hoogstpersoonlijk struinde Blok zelfs vastgoedbeurzen af om buitenlandse beleggers te verleiden sociale huurwoningen op te kopen, want de markt zou alles oplossen. De gevolgen zijn bekend: een machteloze overheid, explosief stijgende prijzen en een wooncrisis die zijn weerga niet kent. Aan Hugo de Jonge de ondankbare taak de puinhopen van Blok op te ruimen.
