Dit verhaal is ook te beluisteren.
Tiny house-bezitters zijn rijk genoeg om een klein huisje te laten bouwen. Duur is het niet, maar ook niet echt goedkoop. Reken zestig à zeventigduizend euro voor een basismodel. Ze zijn ook rijk genoeg om er idealen op na te houden en ideeën over een leven ‘met de natuur’ en andere beladen woorden als ‘circulair’, ‘voetafdruk’, ‘collectief’ en ‘samen’. Tiny houses zijn voor hen een manier van leven, een avontuur.
Tot ze snel een nieuwe staanplaats moeten vinden. Dan botsen de idealen tegen de regels, waarin voor kleine huisjes meestal geen plaats is.
Heb je wielen? Rij maar verder. Je hoort hier niet.
Zonder vaste plek zijn ze ineens ‘tweederangsburgers’, in een land waar voor elke vierkante meter een bestemming is.
Een nieuwe woonervaring
Op het vroegere Kamp van Zeist is neergezet wat de gemeente Zeist kwijt moet. Verscholen in het bos, achter een hoog,...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Je verhaal is heel herkenbaar wij hebben een chalet ( tinyhuis) op een camping staan hier mogen wij af en toe verblijven maar absoluut niet permanent wonen terwijl dit juist ideaal is m.n. Voor oudere
In NL is tekort aan woningen of het nu koop- of huurwoningen zijn. Dan zijn er mensen die hun woning verlaten waardoor er huur- en koopwoningen vrij komen voor zoekenden maar dan is er de buraucratie
Het land van de grijze muizen, de burgerlijkheid, het maaiveld als plafond en gevoelig voor schreeuwers die de ander wel tot last zijn en geen probleem hebben natuur, milieu en klimaat te schaden