Essay
Hoe de SP haar toekomst op het spel zet door haar ideologische gespletenheid

De SP kampt van oudsher met een ideologische gespletenheid, schrijft Daniël Boomsma. De partij probeert twee onverenigbare denkwerelden met elkaar te verenigen, waarbij ze tegelijk links én niet links wil zijn. In een politiek klimaat waarin rechts en radicaal-rechts domineren begint dat steeds zwaarder te wegen.


Fotografie Ramon van Flymen/ANP

11 tot 14 minuten leestijd

Het was eind maart het officieuze startsein van de SP-campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen: een aanval van partijleider Lilian Marijnissen op links. Te gast bij Sven Kockelmann op Radio1 stelde ze dat partijen als GroenLinks zouden ‘neerkijken op de kiezers van bijvoorbeeld Wilders’ en met het expliciet uitsluiten van Forum voor Democratie als partner in het lokale bestuur – in dezelfde week dat de voorman van die partij zich wederom antisemitisch uit had gelaten – zouden meedoen aan een ‘Haags politiek spel’. Vervolgens richtte Marijnissen de pijlen op linkse partijen die door te ‘juichen’ bij arbeidsmigratie ‘compleet voorbij’ zouden gaan aan hun slechte invloed op ‘de sociale samenhang in de wijk’ en geen oog zouden hebben voor ‘de problemen van de gewone mensen’.

Macht
Gerelateerd