De kenmerkende blauwe haarlok van Cathy O’Neil verschijnt maar even op mijn scherm, diagonaal over de rechterwenkbrauw van haar lichte gezicht. Ze zit achter haar toetsenbord en lijkt nog snel iets af te maken, merkt me pas op als ik begin te praten. Dan wordt opeens het scherm zwart. Oh.

‘I think I’ve lost you,’ zeg ik tegen de wiskundige, tech-expert, activist en auteur.
‘No, I’m still here,’ zegt ze, ‘I just turned my video off.’

Oké, denk ik, en neem het direct aan als gegeven. Dit is een vrouw zo feitelijk en to the point, zo strak georganiseerd, het lijkt me nutteloos haar communicatievoorkeuren te betwijfelen. Pas als ik het interview terugluister, hoor ik wat ze er achteraan zei: ‘since your video is off’ – mijn camera stond nog uit, helemaal niet gezien – en dat het dus aan mij lag dat we al die tijd in een donker gat hebben zitten te praten.

Het gevoel dat bij deze ontdekking hoort, zou je ‘technologieschaamte’ kunnen noemen. De lezer zou...