‘Ik ben toch wel van de afdeling saai,’ zegt premier Mark Rutte om 1 uur ’s nachts in de immense hal van de Europese Raad, waar hij, als een van de weinige regeringsleiders, na de eerste dag van de Europese Top van 23 en 24 juni nog even de pers te woord staat. Voor het eerst in de 75-jarige geschiedenis van de Europese Unie heeft het verbond dat begon als een project om de vrede te bewaren vandaag een land dat actief in oorlog is de status van kandidaat-lid gegeven: Oekraïne. Het is het tastbare resultaat van het geopolitiek ontwaken van de Unie. Na de Russische invasie in Oekraïne wil de EU niet langer alleen een soft power zijn. Europa zoekt een zelfbewuste rol op het wereldtoneel en wil orde houden in de eigen achtertuin.
xx xxxxxxxxxx van xx Europese Commissie, Ursula von xxx Leyen, noemt xxx xxxxxxxxxxxxxxx daarom ‘bepalend’; xxxxxxx Michel, president xxx de xxxxxxxx Raad, heeft het xxxx een xxxxxxxxxxxx xx cruciale xxxxxx de Franse xxxxxxxxx Emmanuel xxxxxx spreekt van een ‘gigantische stap’. Maar dat xxxxx taal is xxx Rutte niet besteed. Hij xxxxxxxxx Europese politiek het liefst xxx procesmanagement. Alsof hij xx xxxxx van xxx xxxx xxx xxxx commentaar xxx achtuurjournaal niet haalt, xxxx hij in de NOS-microfoon: ‘Het is xxxxxx de systematiek hè. xxx xxx xxxx lid wil worden xxx xx xxxxxxxx Unie dan vragen xx xxx aan.’ Zo xxxxxx xx onze xxxxxxx van xxxx xxxx xx xxx xxxxxxxxx xx xx xxxx xxx xxx xx xxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx xx xxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxx xxx xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx
Help ons de grenzen van de vrijheid bewaken.