Dit verhaal is er ook als audio.

Het schrift en studieboek van Sabijn Lauwerier (37) passen maar nauwelijks op het marmeren tafeltje naast de deur van de boekhandel in Zeist. Toch is dit een van Lauweriers vaste studieplekken. ‘Ik moet geen hele dagen alleen thuis zijn, daar word ik echt niet blij van.’ Ze doet de master gezondheidspsychologie. Ze hoopt na haar opleiding mensen met chronische psychische kwetsbaarheid, zoals zij die zelf ook heeft, te helpen leven met die kwetsbaarheden. Ondanks dat ambitieuze doel vindt Lauwerier het maar moeilijk te verkroppen dat ze nu ‘slechts’ studeert, traumatherapie volgt en als vrijwilliger lotgenotencontact organiseert voor jongeren die een naaste hebben verloren. ‘Ik voel me weer die Wajonger, die uitkeringstrekker.’

Hoe verlagen we de drempel?

Geestelijke gezondheidszorg, is dat het genezen van symptomen? Of het helpen vormgeven van een goed leven met en ondanks psychische kwetsbaarheden? Al sinds de...