Nee, heel vrolijk word je niet van zo’n gesprek met universitair hoofddocent Bart van der Sloot. Vooropgesteld: het is een ontzettend sympathieke, gepassioneerde man. Toch verliet ik zijn werkkamer aan de Tilburg University een beetje gedesillusioneerd.
En dan bekijkt hij de boel nog door een redelijk nuchtere en realistische bril. In zijn zojuist verschenen boek Regulating the Synthetic Society werpt hij geen dystopische vergezichten op, maar houdt hij het klein, het vizier gericht op wat waarschijnlijk is in de nabije toekomst. Hij beschrijft hoe generatieve kunstmatige intelligentie – seksrobots bijvoorbeeld, en tools als ChatGPT – steeds dominanter zal worden binnen onze samenleving, en hoe de content die ermee wordt gecreëerd straks niet of nauwelijks meer te onderscheiden zal zijn van menselijke uitingen. Een van zijn zorgen is dat er dan reality fatigue ontstaat, een soort onverschilligheid voor wat waar is en wat niet.
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Ik werk in het onderwijs en hoor steeds dat we AI moeten omarmen. Eigenlijk vind ik dat een achterhaalde houding ten opzichte van technologie. Ik kijk met argusogen naar wat het ons brengt en afneemt.
Actueel en urgent onderwerp, genegeerd door de politiek. De kennis is er om dadelijk wetgeving aan te passen of te maken. Wederom een bewijs van een onbegrensde onverantwoordelijkheid van de politiek.