Uitgerekend Karel van het Reve duikt op in het essay over pretentie van Joost de Vries. Schrijvers met een zekere bluf-reputatie als Harry Mulisch of Norman Mailer zouden meer voor de hand liggen dan de Hollandse gewoonheid waar Van het Reve bekend om staat. Toch is het bij nader inzien niet zo vreemd. Van het Reves gewoonheid was ook een pose. Door met zijn beide benen op de grond te staan viel het des te meer op hoe erudiet hij eigenlijk was. Hij kon met een zeker pesterig genoegen obscure Latijnse citaten in een essay verwerken alsof hij ze bij toeval tegengekomen was. Van het Reve deed wel of zijn kennis hem kwam aanwaaien, maar als het erop aankwam kon hij hardnekkig precies en geïnformeerd zijn.