In de hele wereld zaait het coronavirus dood en verderf. Maar dat wil nog niet zeggen dat ‘we’re all going through the same experiences,’ zoals David Brooks, de gerenommeerde columnist van The New York Times, meent. Daaruit spreekt een iets te gretige behoefte aan saamhorigheid en universele eenheid.

Brooks, die zich in zijn nieuwe boek De tweede berg een ‘relationist’ noemt, iemand die vindt dat de redding van de wereld zit in de verbinding met andere mensen, lijkt zich wel content te voelen bij deze epidemie: we zouden allemaal (‘the entire human family’) in hetzelfde schuitje zitten. Dat komt Brooks, gezien de strekking van zijn boek, goed uit. Dat schuitje moest eens een flinke storm doormaken om weer met beide benen op het  gemeenschappelijke religieuze fundament te komen staan.

Maar we zitten maar tot op zekere hoogte in hetzelfde schuitje. De mensen van wie geen dierbaren door het virus zijn overleden hebben een heel andere ervaring dan degenen die een vader,...