Voor een historicus van emoties zijn emoties niet in alle tijden hetzelfde. Ze veranderen al naargelang de tijd en de omstandigheden. Een achttiende eeuwse emotie was iets heel anders dan in de negentiende. Jaloezie was in de negentiende eeuw heftiger dan in de tweede helft van de twintigste eeuw toen de seksuele moraal veel losser was geworden. Heimwee kwam in de zeventiende eeuw zo weinig voor dat je er nooit over hoorde.

Maar in de twintigste eeuw, waarin het grote reizen en verblijven in vreemde landen begon, wél, zeker onder vluchtingen. Tot het einde van de achttiende eeuw bestond eenzaamheid niet. Wanneer het over alleen-zijn ging wilde dat niet zeggen dat je eenzaam was, maar dat je alleen maar niet met z’n tweeën was. Eenzaamheid begon met de industriële revolutie, begin negentiende eeuw, toen mensen naar de steden trokken om te werken, ver weg van hun dorp en hun gemeenschap. Eenzaamheid hoorde in die tijd ook bij de romantici. Bij hen was het niet altijd een...