Risico’s nemen, grenssituaties opzoeken, iets te ver uit een raam gaan hangen, dat zit op een of andere manier in Oek de Jongs systeem, heeft hij eens gezegd.

E pericoloso sporgersi – nicht Hinauslehnen, het voor hem als Italië-reiziger bekende bordje in de trein is niet voor hem bedoeld. Als schrijver kan De Jong heel goed ‘iets te ver uit een raam hangen.’ Zie hoe ver hij in Zwarte schuur gaat bij het beschrijven van de verhouding tussen de kunstenaar Maris en Fran wanneer in het vierde deel het liefdesvuur definitief is gedoofd.

De wrange vijandigheid die ze tegenover elkaar tentoonspreiden, de bijna fysieke agressie, de valse tederheid, de erotische spanning die Maris desondanks zoekt, de opgefokte sfeer, die maakt dat elk moment het slaan en schreeuwen kan beginnen. Het is literair spelen met vuur – De jong wil ook de chroniqueur van dit soort menselijk kwaad zijn. Maris is in zo’n opgefokte toestand dat ‘een kritisch opgetrokken wenkbrauw van Fran hem al...