Een paar maanden na de uitbraak van het coronavirus schreef de Amerikaanse filosofe Zena Hitz dat ze wel alles zou willen geven ‘om nu in staat te zijn me totaal te verliezen in denken.’ Haar boek Lost in Thought, The Hidden Pleasures of an Intellectual Life stond op het punt van verschijnen. Het had haar te hulp moeten schieten want ze pleit daarin voor de aanwezigheid van ‘een innerlijke ruimte’ waarin je je in gedachten kunt terugtrekken: even met je rug naar de wereld.

In mei lukte haar dat niet meer. Het virus maakte haar zo onzeker over vandaag en morgen dat ze voortdurend afgeleid werd. Om ‘to the inner depths’ te geraken had ze de toestand waarin ze zich bevond moeten accepteren, maar dat ‘geschenk van genade’ was haar niet gegeven. Hitz leefde en ademde onzekerheid.

verborgen genoegens van een intellectueel

Wanneer het zo over ‘innerlijke diepte’ gaat, is het goed wakker te blijven en te zien of die diepte niet in een oceaan van vage praatjes uitmondt....