Er zijn heel wat woorden die ik niet meer kan horen terwijl ik met de inhoud ervan niet eens zoveel problemen heb. Het is het gemak waarmee ze worden gebruikt dat de weerstand oproept. Het zijn veelal woorden met een zekere lading, er zit veel in, ze hebben iets absoluuts, ze staan voor een eindpunt: hoger, beter, groter, dieper, oprechter kan het niet.
Zoals ‘passie’. Alles is tegenwoordig vol passie. Natuurlijk wil je dat iets met animo, gusto, inzet of passie gedaan wordt. Je ziet graag dat iemand in elke handeling iets extra’s legt, uit natuurlijke aandrift, uit een lust om iets goed te doen. Maar dat wordt verstoord wanneer iemand het ineens hardop over ‘passie’ gaat hebben. Passie wordt getrivialiseerd wanneer het makkelijk benoemd wordt, de stille glans gaat er vanaf. Passie is niet iets waarover je het hebt. Je doet.
Even onbekommerd wordt in deze tijd ‘bezieling’ gebruikt. Dit is een tijd van hyperbolen en extremen zodat alle woorden hoogzwanger zijn van...
