In een tijd waarin autoritaire, maar democratisch gekozen regimes als Hongarije, Polen, Slovenië en Turkije Europa al geruime tijd onveilig maken, is steeds meer aandacht voor Machiavelli (1469-1527), alsof het een met het andere te maken zou hebben.

Je zou inderdaad kunnen denken dat een lofrede op De heerser van Machiavelli wel in het straatje van die regimes zou passen. Dit politieke traktaat is immers zo bekend geworden omdat het staat voor het ‘machiavellisme’, het kille en berekenende politieke handelen dat met misleiding, corruptie en manipulatie doelen probeert te bereiken. Dat is iets waar die autoritaire Europese regimes niet bepaald vrij van zijn.

Maar die nieuwe aandacht is nu juist niet bedoeld om nog eens de cynische realist Machiavelli naar voren te schuiven. In de biografie De glimlach van Niccolò van Maurizio Viroli wordt Machiavelli ‘niet neergezet als de intimiderende, cynische icoon van de Europese denkwereld, maar als een subtiel, modern en scherpzinnig...