Van de roemruchte jaren zestig van de vorige eeuw bestaan verschillende versies. De een ziet het decennium eenvoudig samengevat in de leus ‘de verbeelding aan de macht’. De ander ziet het als een tijd waarin de volwassenen het afleggen tegen een snel opkomende jeugdcultuur.

Weer een ander ziet er de totale emancipatie van de mens in: alles werd opnieuw geijkt. En dan is er de school die de jaren zestig ziet als een duurzame culturele revolutie waarin een heel andere mentaliteit ontstond.

In zijn vuistdikke ‘cultuurgeschiedenis’ De jaren zestig uit 2018 erkent Geert Buelens wel dat de cultuur van de jaren zestig aan het langste eind heeft getrokken en tot op de huidige dag doorwerkt, maar tegelijk verkleint hij de betekenis ervan.

Waren The Beatles en Elvis Presley voor die jaren gezichtsbepalend en vernieuwend? Maar zoveel stelden ze niet voor in vergelijking met The Sound of Music en de zingende non Soeur Sourire. Die deden het in de hitparade beter dan The Beatles, Elvis...