Of de bunkers in Albanië nog werkten, wilde haar elfjarige zoon weten, daags na de inval in Oekraïne. Want dan konden ze daarheen, als de bom viel.
Hoe onwaarschijnlijk cynisch is vooruitgang, dacht Lea Ypi, als een jongetje dat is geboren in Londen nota bene Albanië ziet als een veilige haven om te schuilen voor een kernraket. Het land dat zijzelf decennia eerder achterliet, een land getekend door isolatie en burgeroorlog. ‘Ik vond het zo deprimerend. Wat zegt het over de koers van de geschiedenis als een klein kind zich anno 2022 dat soort dingen afvraagt? Hoe grimmig is dat? En ik weet het ook gewoon niet. Ik weet niet wat er moet gebeuren, al die mensen die zeker weten wat er moet gebeuren nu, ik weet het niet.’
Een ander soort vrijheid
Lea Ypi (1979), hoogleraar politieke theorie aan de London School of Economics, weet uit eerste hand hoe oorlog polariseert en je leven binnendringt – ze schrijft erover in haar boek Vrij, een internationale bestseller.
Ypi groeide op...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Goed verhaal. Ik had graag wat meer willen horen over hoe collectieve vrijheid verwezenlijkt kan worden. Wat zijn de voorwaarden daarvoor?