Pas met haar achtste boek Girl, Woman, Other (Meisje, vrouw, anders), waarin ze zwarte vrouwen in Groot-Brittannië een gezicht geeft, bereikte Bernardine Evaristo (1959) het grote publiek. Het thema sluit naadloos aan bij de tijdgeest, maar aandacht voor de positie van zwarte vrouwen speelden altíjd al een rol in haar werk. Dat laat ze ook zien in haar nieuwe boek Manifesto. On Never Giving Up. In de jaren tachtig begon Evaristo The Theatre of Black Women, waarvoor ze verschillende stukken schreef. Ze debuteerde in 1994 met een dichtbundel en schreef later ook romans, zoals het satirische Blonde Roots (2008), waarin ze het verhaal van de trans-Atlantische slavernijgeschiedenis omkeert (Afrikanen overheersen Europeanen).
Interview
Schrijfster Bernardine Evaristo: ‘Ik omarm de positie van buitenstaander’
Nadat Bernardine Evaristo in 2019 als eerste zwarte vrouw The Man Booker Prize voor fictie won voor haar roman Meisje, vrouw, anders veranderde haar leven. In haar memoir Manifesto. On Never Giving Up, dat deze maand in Nederlandse vertaling verschijnt, onderzoekt ze welk pad tot dit succes heeft geleid.
