Hoe te vertellen over de geschiedenis? Wat te vertellen? De feiten of hoe het voelde, hoe het was? Wij geoefende 21e-eeuwers kregen stuk voor stuk al duizenden verhalen voor onze kiezen. Op school van de geschiedenisdocent, in bed, voorgelezen voor het slapen gaan, zelf lezend, televisiekijkend, in de bioscoop, radio luisterend, websites bekijkend, bandjes luisterend, hiphop volgend, games, roddels en sterke verhalen van vrienden.

De mens leert de wereld kennen door waar te nemen: door te ruiken, voelen, proeven, horen, zien, maar met name via die laatste twee komen er dagelijks toch een hoop nieuwe verhalen in vele vertelvormen binnen. Het kan niet anders dan dat het de eenentwintigste-eeuwer hyperbewust maakt van hoe verhalen werken – onder meer leidend tot het altijd aanwezige stemmetje dat zegt: ja, da’s ook maar één verhaal.

toch weer anders

Elke kijker van tv-series weet dat er inderdaad geen mus van het dak kan vallen zonder dat dit misschien niet meteen maar straks...