Soms gebeurt je als journalist een klein mirakel. Je stuurt eens een mail, houdt rekening met geen enkel antwoord, want degene waar het om gaat is een drukbezet wetenschapper en economisch wonderkind bovendien, wat zal hij tijd hebben voor jou en je werkgever – maar dan plots: pling. Het antwoord – binnen een uur. Helaas, nee, een interview zit er niet in, geen tijd; hij woont immers aan de Amerikaanse westkust – tijdsverschil zit in de weg, het leven, laten we contact houden, misschien lukt het ooit. Andere datum dan? Pling, nee, helaas. Teaching obligations in Berkeley. Maar misschien volgend jaar?