Pieter Omtzigt had zijn vertrek uit de formatiegesprekken nog niet aangekondigd, of het zwarte pieten begon al. De drie overgebleven onderhandelaars, die daags tevoren nog in koor hadden geroepen dat ze er alle vertrouwen in hadden dat ze er samen uit gingen komen – gevolgd door doodse stilte van Omtzigt, riepen plots in koor ‘verbijsterd’ te zijn door de onverwachte wending. Onder aanvoering van de Telegraaf kreeg Omtzigt er in de media flink van langs vanwege zijn ‘kamikaze-actie’.

Het hagelde verwijten: uit ‘koudwatervrees’ zou hij op het laatste moment het hazenpad hebben gekozen, en daarmee willens en wetens de kans op een rechts meerderheidskabinet de grond in hebben geboord. Omtzigts argument dat er nieuwe financiële informatie boven water was gekomen die de gesprekken op losse schroeven had gezet, zou niets meer zijn dan een slap excuus om de plaat te poetsen: ‘Kiezersbedrog!’ – alsof alleen een rechts meerderheidskabinet recht zou doen aan de...