Wanneer het gaat om een Tweede Kamer die het kabinet moet controleren, is het verkrijgen van een meerderheid een belangrijk onderdeel. Dat wordt nog wel eens in de weg gezeten door de ijzersterke fractiediscipline binnen de partijen. Zo stemmen Kamerleden meestal niet individueel, maar stemt een hele fractie voor of tegen. Afwijkend stemgedrag – Kamerleden die anders stemmen dan hun partijgenoten – komt doorgaans alleen voor bij netelige kwesties: abortus, euthanasie en oorlog gerelateerde zaken.
Sinds het kabinet-Rutte III (2017-22), een coalitie van vier partijen met een kleine meerderheid (VVD, CDA, D66 en CU), is naast fractiediscipline ook coalitiediscipline nodig. Dit werd tijdens Rutte IV aangevuld met een maandagochtendoverleg tussen de premier, de drie vicepremiers en de vier fractieleiders van de Tweede Kamer (met eventueel de minister van Financiën) waarin wordt gedaan aan ‘politieke brandpreventie’, zoals emeritus hoogleraar Bestuurskunde Arno Korsten het in...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
Dit is een zich herhalend thema geworden. Regeringsakkoorden die in beton worden gegoten, Kamerleden van coalitiepartijen die nauwelijks kritiek mogen uiten, debatten in een vrijwel lege Kamer, enz.
De leden van de 2e Kamer zouden bij elke stemming fysiek aanwezig moeten zijn en anoniem, onafhankelijk en digitaal moeten stemmen met drie eenvoudige knoppen: ja, nee, onthouding.
Niet alleen bij elke stemming, maar vooral bij elk debat!
Het gaat hier niet om controleren van de regering, maar om behoud van de wetgevende macht van het Parlement. Die wordt ernstig ondermijnd door de macht van een clubje partijleiders van de coalitie.
En wat denk je van de macht van de ambtenaren. Zie wat er met Arib is gebeurd en nog gebeurt.