Arbeidsmigranten in Nederland en Europa worden niet als mensen maar als tweederangsburgers gezien. Ze leiden parallelle levens in de schaduw van de maatschappij, zonder vrije tijd, zonder sociaal leven, fatsoenlijk loon, thuis of privé. ‘Om dit robotbestaan vol te houden, moet je fysiek en mentaal stevig in je schoenen staan.’

Lange werkdagen, slechte woonomstandigheden, moeilijk toegankelijke zorg: zo ziet het leven eruit voor veel arbeidsmigranten in een kwetsbare positie. En die situatie werkt door op hun kinderen. Bijvoorbeeld in Zaandam, waar een deel van de leerlingen van basisschool Kleurenpracht zonder ontbijt naar school komt. Mediha Kandaz doet haar best om hun kansen te vergroten.

Duizenden migranten zonder papieren houden Nederland schoon. Ze zijn onmisbaar, maar bleven ook altijd onzichtbaar. Tot de coronapandemie ons dwong om ze op te merken. Komt met het openen van de ogen voor hun kwetsbaarheid ook de emancipatie?

Vanaf de barricades van genderplatform WO=MEN heeft Laila Ait Baali er mede voor gezorgd dat het Nederlandse buitenlandbeleid binnenkort feministisch wordt. Want een land dat zich internationaal graag profileert als haven van gelijkheid moet de boel intern wel op orde hebben. ‘Anders verliezen we onze geloofwaardigheid.’

Seksuele en reproductieve rechten liggen onder vuur, en niet alleen in de Verenigde Staten. Het Amerikaanse wurgbeleid op het gebied van anti-abortus werkt door, van Kenia tot in de Verenigde Naties. En dat heeft gevolgen voor de seksuele zelfbeschikking van vrouwen en meisjes wereldwijd.

Op crisisplekken als Oekraïne staat naast materiële hulp ook mentale ondersteuning tegenwoordig hoog op de agenda. Maar hoe organiseer je die? En wat hebben mensen eraan als ze gebrek hebben aan alles? Marieke Buijs en Sarah Haaij keken hoe mentale hulp gestalte krijgt in Libanon.