Decennialang had de SP weinig last van leden en democratie. Des te spectaculairder is de openlijke strijd om het voorzitterschap die zich deze zomer afspeelt.

Het is een tijd geleden, maar als scholierenactivist in Leiden verkeerde ik in een maoïstisch milieu. Heel groot was dat milieu in de sleutelstad niet. Toch was de lijst van betrokken organisaties indrukwekkend. Als voorhoedepartij van de arbeidersklasse was de Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland (marxisties-leninisties) in het leven geroepen. Die KEN (ml) omringde zich met zogeheten ‘massaorganisaties’: de Marxisties-Leninistiese Studenten, de Marxisties-Leninistiese Jongeren en de Bond van Huurders en Woningzoekenden die de Leidse achterbuurten introk. Allemaal colporteerden ze met het blad de Rode Tribune.

Voor mij was het maoïsme een te strenge beweging. De plaatselijke partijleiding bepaalde waar je moest wonen (liefst tussen de arbeiders) en met wie (bij voorkeur een mannelijke of vrouwelijke kameraad)....