Giechelig schrijven over de dierenpolitie, het zou verboden moeten worden.

Klachten over de media bestaan sinds de pers bestaat. Sensatie­belust, tuk op hypes, bevangen door scoringsdrift, een hekel aan feiten, te weinig oog voor het goede nieuws – enfin, het rijtje is genoegzaam bekend. Ook de laatste weken was de oogst weer rijk.
Half november haalde PVV-Kamerlid Dion Graus de kranten met zijn hartekreet dat het hoog tijd werd voor ‘een soort perspolitie’. Leek hem een goed idee, gezien de ‘hufterigheid’ en de ‘schofterigheid’ waarmee journalisten schrijven over zijn troetelkind, de dierenpolitie. Via de diverse sociale kanalen barstte meteen de verontwaardiging los. Bedoeld als grapje, zei medeparlementariër Hero Brinkman daarop haastig.

Beschaafder ging het er aan toe in het stukje dat de scriba van de Protestantse Kerk in Nederland recentelijk schreef. Het slinkende vertrouwen in zijn instituut, opperde dominee Arjan Plaisier in Christelijk Weekblad, is...