Gerben Meynen, Hoogleraar forensische psychiatrie (UU) en hoogleraar ethiek (VU)

‘Vanuit de forensische psychiatrie ben ik vooral geïnteresseerd in het omgekeerde van verantwoordelijkheid: ontoerekeningsvatbaarheid. Het strafrecht gaat ervan uit dat verdachten in principe verantwoordelijk zijn voor hun gedrag. Maar het kan voorkomen dat iemand strafbaar gedrag heeft vertoond maar geen schuld heeft, omdat hij ontoerekeningsvatbaar is. Om te weten of een verdachte ontoerekeningsvatbaar is, kan een rechter of officier van justitie vragen om een rapportage van een forensisch psychiater of psycholoog. Die stelt de vraagt: “Was er sprake van een stoornis op het moment van de daad die ten laste wordt gelegd?”

Als dat zo is, is de vervolgvraag: “In hoeverre was die stoornis van invloed op het delict?” Een stoornis als smetvrees hoeft bijvoorbeeld geen doorwerking te hebben in een bankoverval. Maar het kan bij een mishandeling zo zijn dat een verdachte in een psychose dacht dat...