‘Wetten zijn als worstjes. Hoe minder mensen weten hoe worsten en wetten worden gemaakt, des te beter slapen ze.’ Het is een bekende uitspraak van Otto von Bismarck, de kanselier die in de negentiende eeuw de fundamenten legde van de Duitse eenheidsstaat en zelf verantwoordelijk was voor de nodige wetgeving.

Waar Von Bismarck pleitte voor een zo onzichtbaar mogelijke worstenfabriek, klinkt in en om Den Haag vandaag de dag vooral onvrede over de toenemende stilte vanuit die fabriek.

Zo bleek twee jaar geleden uit onderzoek van Investico en Argos dat de plenaire vergaderzaal de afgelopen jaren steeds meer wordt gebruikt voor het bespreken van de actualiteit en politieke incidenten, en steeds minder voor het controleren van wetsvoorstellen. Tussen 2011 en 2019 halveerde het aantal keren dat de Tweede Kamer in de plenaire zaal een wet besprak: van 141 in 2011 naar slechts 65 keer in 2019, zo telden de journalisten. ‘Wetgeving wordt verschoven om ruimte te maken voor de dagelijkse...