Een van de mooiste Engelse woorden is resilience, veerkracht. Veel woorden met re- zijn goed. Recreatie, bijvoorbeeld. Het is nu een heel gewoon woord dat je gedachteloos gebruikt, maar in de zeventiende eeuw begreep men het woord zoals het begrepen moest worden: met re-creatie, een tijdje vrij zijn, zonder zorgen, werd je als het ware opnieuw geschapen, opnieuw gecreëerd, je werd vernieuwd.

Zo werkt resilience ook. Veerkracht, elasticiteit, dat is wat je nodig hebt en altijd zou willen hebben. Het woord dook het afgelopen jaar regelmatig op omdat men het nodig had. Er moest een woord zijn dat stond voor je niet laten kisten, voor terugvechten en weerbaar zijn. Het tegendeel van ‘kwetsbaar’, ook al waren we dat allemaal door corona. Door alle beperkende maatregelen moesten veel verlangens, wensen en gewoonten worden ingeslikt.

We werden allemaal een beetje zielig. Zelfs de verstofte dozen met spelletjes (vooral Mens erger je niet) moesten tevoorschijn komen om het ongemak te...