In fraaie brochures, compleet met zonnige foto’s waarop het omringende duinlandschap en de nabijgelegen windmolens fraai in beeld zijn gebracht en de zwaar vervuilende hoogovens héél klein in de verte, probeert Tata Steel zich de laatste tijd te afficheren als een bedrijf dat ‘versneld op weg is naar een betere leefomgeving’. De grote ambitie is om in 2045 klimaatneutraal staal te maken op basis van waterstof. De komende jaren moet de uitstoot van kankerverwekkende stoffen en hinder door geur versneld worden teruggedrongen, onder meer met afzuiginstallaties en windschermen.
Het zijn mooie plannen, maar de werkelijkheid is minder opgewekt. In de eerste plaats is de staalfabriek nog altijd de grootste CO2-uitstoter van Nederland. Uit onderzoek van EenVandaag in 2020 bleek bovendien dat longkanker in de directe omgeving van het fabrieksterrein bij IJmuiden tot 51 procent vaker voorkomt dan gemiddeld in Nederland. Tata beloofde enkele jaren geleden al de uitstoot van kankerverwekkende stoffen versneld terug te dringen, maar volgens het meeste recente rapport van het RIVM uit maart van dit jaar is daar bij metingen vrijwel niets van te merken. En ten derde: volgens de lijst die stikstofminister Christianne van der Wal afgelopen jaar publiceerde is Tata Steel nog steeds veruit de grootste ‘piekbelaster’ van Nederland, gevolgd door Schiphol en de raffinaderijen, en op veel grotere afstand door een reeks veehouderijen.