Een jongen die ontberingen doorstaat tijdens de Tweede Wereldoorlog (De jeugd van Ivan, 1962). Een kunstenaar die zijn weg zoekt in een van God verlaten land (Andrej Roebljov, 1966). Een man die geconfronteerd wordt met een Hogere Macht (Solaris, 1972). Een gescheiden vader die terugverlangt naar zijn jeugd, zijn moeder (De spiegel, 1975). Een gids die sceptici tot het geloof probeert te brengen (Stalker, 1979). Een Rus, die zich in Italië ontheemd voelt (Nostalghia, 1983). Een man die noodgedwongen alles opgeeft, zelfs zijn zoon (Het offer, 1986).
Tarkovski voor dummies: De regisseur valt best te begrijpen, mits je het probeert
Transcendentaal, absurd en absoluut, die drie woorden karakteriseren de films van Andrej Tarkovski. Hoezo? Daarvoor moeten we zijn werk analyseren. Kees Driessen gidst je door het werk van de wereldberoemde regisseur.
