Na decennia van halfzachte maatregelen, pappen en nathouden, mislukte subsidieregelingen, wensdenken en juridische geitenpaadjes heeft dit kabinet eindelijk het lef opgebracht om radicale stikstofplannen voor de landbouw te presenteren. Het grootste wonder is misschien nog wel dat het daarin zelfs voluit wordt gesteund door de VVD-fractie, die deze keer niet wegduikt en Brussel de schuld geeft, maar bij monde van landbouwwoordvoerder Thom van Campen verklaart dat er geen geitenpaadjes meer zijn, dat de natuur kapot gaat als we niets doen en dat we wel móéten ingrijpen – en die daarmee de woede van de boeren trotseert, die het afgelopen decennium in steeds grotere getale op de VVD zijn gaan stemmen.

De vraag is alleen: hoe moeten die stikstofdoelen worden gehaald? Het is een raadsel waarom het kabinet ervoor heeft gekozen aan de ene kant radicale doelen te stellen en met een extreem gedetailleerd kaartje te laten zien in welke gebieden het hardst zal worden ingegrepen, en aan de...