Niet zozeer de pijnlijke aftakeling van Boris Johnson als Britse premier is verrassend, maar vooral het tempo waarin. Minder dan zes weken! Clown Johnson was al niet serieus te nemen, en alsnog is zijn gestuntel opzienbarend. Waar zelfs in de strategie van zijn voorganger Theresa May nog iets van een Tory-belang was te herkennen, en misschien zelfs van realisme, gaat de bluf van Boris zelfs trouwe conservatieven te ver en verscheurt het de partij.

Het is zielig om te zien hoe de partijgenoten weglopen, overlopen, tegen stemmen of uit de fractie worden gezet en hoe de premier op de dag dat het Lagerhuis weer bijeenkwam in zijn hemd werd gezet. Zielig ook om te horen hoe er op veel van onze eigen media op gereageerd werd aan de hand van entertainmentcriteria die er nu totaal niet toe doen: ‘prachtig theater’, ‘flamboyante voorzitter’, ‘onverzettelijke Johnson’, ‘de moeder van de democratie’. Het zou hier om de inhoud moeten gaan. Niet om het drama-Johnson, maar om het...