‘Kijk mama! Hertjes!’ schalt het door de stiltecoupé in de intercity tussen Almere en Lelystad. Het jongetje drukt enthousiast zijn neus tegen het raam van de trein. Zijn moeder kijkt wat verontschuldigend om zich heen en legt haar zoontje uit dat hij nog een paar minuutjes, tot eindstation Lelystad, zachtjes moet doen.

Het jongetje tuurt naar de Oostvaardersplassen, links van het spoor, waarover de maatschappelijke gemoederen vorig jaar hoog opliepen. Het gebied was al langer onderwerp van discussie. Natuurlijke processen kregen zo veel mogelijk ruimte en als gevolg daarvan was er in strenge winters te weinig voedsel voor de duizenden grote grazers in het gebied. Het deel van deze dieren dat de winter niet zou overleven, werd vanuit ‘vroeg reactief beheer’ afgeschoten om onnodig leed te voorkomen. Dit tot grote ontzetting van dierenactivisten en -liefhebbers, terwijl biologen en ecologen zich weerden met het argument dat sterfte en leed nu eenmaal onderdeel uitmaken van...