Dit verhaal is ook te beluisteren. Lou-Anna Druyvesteyn leest voor.

Midden in de onderzoekskamer zweeft een embryo van ruim zeven weken oud. Het hoofdje is al te onderscheiden, net als een relatief dikke navelstreng en de eerste stompe aanzet van armpjes en beentjes. Rondom het embryo is een vlies te zien, alsof je een kijkje neemt binnen in een opgeblazen ballon. Het hologram is een vierkante meter groot, maar het embryo zit op het moment van de echo diep in de buik van de moeder verstopt. Het vruchtje is niet groter dan een flinke bosbes.

Gynaecoloog en onderzoeker Melek Rousian zet haar virtual reality-bril af. Zonder die bril is het hologram dat in 3D verscheen weer een platte afbeelding op een scherm. ‘We hebben heel lang gedacht dat alle embryo’s in de eerste fase van de zwangerschap even snel groeien,’ vertelt Rousian. ‘Pas na tien weken – als de placenta gaat werken – zou je de gevolgen van bijvoorbeeld leefstijl kunnen gaan terugzien in de groei. Maar dat...