Wanneer de Tweede Kamer debatteert over jeugdzorg, hangt er telkens een sfeer van mistroostigheid in de vergaderzaal. Dat is al jarenlang zo. Zelfs de immer optimistische SGP-nestor Kees van der Staaij houdt dan bittere betogen. Hoe kan het toch, vroeg hij zich in november 2021 hardop af, dat hij van jongeren die het lastig hebben hoort dat er heel weinig aandacht is voor hun problemen, terwijl het kabinet andere, optimistische, verhalen vertelt?

Al die verhalen doen duizelen. Er zijn actielijnen, programma’s, voorstellen, toekomstscenario’s, projectteams, handreikingen, proeftuinen en kwartiermakers. Er wordt gepraat, heel veel gepraat, en er wordt nog veel meer geschreven. Langzaam verdwaalt de Kamer in een spiegelpaleis van plannen, terwijl het aantal problemen in de jeugdzorg alleen maar toeneemt. ‘Jongeren die ik heb gekend zijn er niet meer, omdat de hulp te laat kwam,’ aldus GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld.

De Kamer ontvangt zelf ook al jaren noodkreten en...