‘Die spellinghervorming is pervers. Een klein groepje mensen beslist dat de spelling verandert, en dat is het dan. Heel demotiverend. Ik heb het gevoel dat er een complot bestaat om van mij een analfabeet te maken. Ik kan gewoon niet meer spellen.
Ik had net de spellingshervorming van tien jaar geleden onder de knie, en daar was ik behoorlijk trots op. En nu is weer alles anders. Het is echt niet alleen dat mensen op leeftijd er een probleem mee hebben. Neem mijn dochter. Die is vierentwintig jaar, dus je denkt: jong en flexibel. Maar die zegt ook: ik kan niet meer spellen door al die veranderingen. Het Engels is een volkomen onlogische taal, maar op de een of andere manier functioneert het gewoon. Daar veranderen ze nooit wat aan. Daarom kunnen ze nog steeds boeken lezen van vijfhonderd jaar geleden.

Ik voorspel dat er soort creatieve anarchie gaat ontstaan, waarin mensen zeggen: okay, ik weet ook niet meer hoe het moet, dus ga ik lekker spellen zoals ik het zelf wil. Met name...