Steun van de vakbonden en werkgeversorganisaties is als een beschermend vliesje voor verse kabinetten. Maar voor Rutte III is een nieuw polderakkoord vooralsnog uit zicht – en dat is vooral balen voor D66.

In het najaar van 1982 sloeg CDA-premier Ruud Lubbers zijn slag. Vlak daarvoor had hij zijn centrumrechtse kabinet van managers uit het bedrijfsleven en superbezuinigers gevormd (zelf noemde hij het een no-nonsensekabinet). Nu had hij het geluk dat de sociale partners bij VNO-topman Chris van Veen thuis het Akkoord van Wassenaar sloten. Ook FNV-voorzitter Wim Kok zette zijn handtekening. De vakbonden beloofden loonmatiging, het bedrijfsleven stelde arbeidstijdverkorting in het vooruitzicht. Het poldermodel was geboren en Lubbers deed daar zijn voordeel mee. Oppositieleider Joop den Uyl kon in de Tweede Kamer nog zo tekeergaan tegen de bezuinigingen, de premier wist zich gesteund door de vakbonden. Dankzij het Akkoord van Wassenaar bloeide de economie op. Lubbers won de...