Er ging een wereld schuil achter de anekdote die partijcoryfee Gerdi Verbeet vertelde tijdens de behandeling van een aantal moties op het congres van de PvdA afgelopen juni over een mogelijke fractiefusie met GroenLinks in de Eerste Kamer. Na de voor haar partij dramatisch verlopen verkiezingen van 2002 had ze destijds als Kamerlid een clubje wielrenners gesproken. ‘Gewone, hardwerkende Rotterdammers’, die uit teleurstelling in haar partij ‘op Pimmetje hadden gestemd’. Het mocht dan twintig jaar geleden zijn, Verbeet vond nog steeds dat de Partij van de Arbeid het verloren vertrouwen van dat electoraat zou moeten terugwinnen. En trouwens ook dat van de kiezers van Richard de Mos in Den Haag of die van de PVV in het ooit ‘rode’ Emmen. De samenwerking met GroenLinks, concludeerde ze, zou dat in de weg staan.
Dat Verbeet zo diep in het verleden dook om haar bezwaren tegen een actuele kwestie te onderbouwen, zei misschien niet zoveel over de relatie tussen haar partij en...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.
De derde weg wordt hier onterecht afgedaan als een historische bijkomstigheid. Realiteit is dat de pvda decennia na 1976 haar achterban als voetvolk van de eigen bestuurdersarrogantie heeft behandeld
Ambachten zijn geminacht. Men moest studeren, hoger op, en dat soort idiotieën. Werkenden zijn verwaarloosd. Politiek werd middel om zelf verder te komen etc etc Dit soort stukken bewijst de naïviteit
Tja,
Natuurlijk moet de PVDA zich rotschamen! Bekijk de documentaire \’What\’s left\’ en je weet genoeg. De PVDA heeft zich genadeloos in de luren laten leggen door het neoliberalisme en daar horen schu
Dat stond, weliswaar met niet zoveel woorden, ook in het stuk. “Verkeerde keuzes” Paars onder Kok. PvdA omarmde met slogans (VVD) “doelmatiger overheid” vooral kleiner. Dag VROM, de zorg, woningnood
Goed verhaal, nuttig om vrij te denken en de waarde van de sociaaldemocratie onder worden te brengen.