Charlotte Kleyn, Geerten Waling en Willemijn van Dijk zijn in hun werkwijze allemaal uniek: de standaardcarrière in de geschiedenis – van student-assistent tot PhD-kandidaat tot universitair docent tot hoogleraar, daar hebben ze alledrie weinig zin in. In plaats daarvan kiezen ze hun eigen, uiteenlopende pad, dat vaak behoorlijk ver afbuigt van de geschiedenisfaculteit. Ze schrijven boeken, maar ook artikelen en columns, spreken op evenementen en geven rondleidingen: ze zoeken liever het grote publiek op dan dat ze zich laten opsluiten door de academische wereld.